Moje życie przypomina serial telewizyjny. Wyszłam za mąż 6 lat temu za osobę, której nie kochałam i nie kocham. Wiele lat temu bardzo kochałam pewnego młodego mężczyznę, który był marynarzem. Spotykaliśmy się przez 2 lata. Pewnego dnia wrócił, a przy nim była jego żona. Moje serce zostało złamane i w desperacji zgodziłam się wyjść za mąż za mojego najlepszego przyjaciela. Myślałam, że wtedy mój ukochany zrozumie, kogo stracił. Ale okazja się nie pojawiła – mój były przeprowadził się z żoną do innego miasta, a ja wtedy byłam już w ciąży z moim obecnym mężem.
Na początku mąż traktował mnie bardzo czule, ale z roku na rok rosła w nim zazdrość o niezwykłej sile. Często mieliśmy kłótnie na tym gruncie. Mój mąż nie zapomniał i ciągle mi zarzucał nieistniejące uczucia. Swojego męża nigdy nie kochałam, ale zawsze byłam mu wierna i wdzięczna za wszystko, co zrobił dla mnie i naszego syna. Przyjaciółki zawsze chwaliły mojego męża, a moi rodzice go kochali. Ale rok temu jego bezczelność doszła do tego stopnia, że mąż przyznał się do tego, że mnie zdradza. Ale dla syna i całej naszej przeszłości wybaczyłam mu.
Miesiąc temu byłam u przyjaciółki. Zagadałyśmy się i wróciłam do domu później niż zapowiadałam. Po powrocie mąż był w złym nastroju. Okazało się, że spotkał na mieście mojego byłego i stwierdził, że byłam u niego. Nie pomagały żadne tłumaczenia, on miał swoją wizję tego, jak spędziłam wieczór i nic nie było w stanie tego zmienić. W trakcie kłótni mąż podniósł na mnie rękę. Tego już nie mogłam znieść, więc złożyłam pozew o rozwód.
Teraz mieszkam z synem u przyjaciółki. A mąż początkowo prosił mnie o przebaczenie prezentami, a teraz groźbami pod moim adresem. Grozi, że jeśli nie wycofam wniosku o rozwód, to odbierze mi syna.
A co, jeśli naprawdę wygra sprawę o opiekę nad chłopcem? Nie przeżyję tego. Może warto wycofać pozew i spróbować ratować rodzinę? Co mam teraz robić?
