Mówią, że miłość nie zna wieku, ale nawet w tak rozwiniętych czasach związki między ludźmi z dużą różnicą wieku są często wyśmiewane. Pary, w których mężczyzna jest starszy od kobiety, są całkowicie akceptowane, ale co jeśli kobieta wybierze młodszego mężczyznę?
Tak jest w moim przypadku. Michała poznałam przez moją koleżankę z pracy – już od pierwszego dnia bardzo dobrze nam się rozmawiało, czułam jakbyśmy znali się od dawna.
W ubiegłym roku skończyłam trzydzieści lat, a mój narzeczony Michał ma obecnie dwadzieścia pięć lat. Spędzamy ze sobą dużo czasu i rozmawiamy na różne tematy. Rozumiemy się czasem bez słów, mamy wspólne zainteresowania i plany życiowe.
Od samego początku ukrywaliśmy swój związek, ale nasze uczucie z każdym dniem stawało się silniejsze i po prostu Michał oświadczył mi się.
Rodzice zawsze byli dla mnie bardzo ważni i nigdy nie myślałam, że coś takiego może się zdarzyć. Kiedy opowiedziałam im o moich planach, zaczęli krzyczeć, że jestem szalona i że nie powinnam tego robić. Powiedzieli, że to przecież nie ma sensu, Michał jest zbyt młody dla mnie i nigdy nie będzie w stanie mnie zrozumieć tak, jak mężczyźni w moim wieku.
Zadzwoniłam do nich kilka dni później, żeby porozmawiać o tym spokojnie, ale ich stanowisko nie uległo zmianie. Krzyczeli, że nie chcą mieć nic wspólnego z moim życiem i jeśli zdecyduję się na ślub, to muszę zapomnieć o ich istnieniu.
Jestem zrozpaczona i zraniona. Nie mogę uwierzyć, że moja rodzina jest tak bardzo niechętna, by wspierać mnie w dążeniu do szczęścia.
