Anna uratowała psu życie. Dzięki niemu poznała wspaniałego człowieka, który został jej mężem

Młoda, piękna kobieta, nakleiła kolejne ogłoszenie na latarni i powoli oddaliła się, lekko się garbiąc. Jej wątła sylwetka rozmyła się w lecących białych płatkach śniegu. Nagle pod latarnie podbiegł chudy, marznący ogromny pies nieznanego koloru i jeszcze bardziej nieznanej rasy, skoczył i zdarł zębami kartkę, którą powiesiła dziewczyna.

Zbierając ostatnie siły, podążył za jej śladami, przysypanymi śniegiem i widocznymi tylko dla psa. Mroźny zimowy dzień, zamienił się w jeszcze zimniejszą, zimową noc.

Mróz parzył łapy psa, jego skąpe futro było przemoczone i pokryte skorupami lodu, oczy były całkowicie zamknięte przez oślepiający śnieg. Nie miał siły, ale upadając i wstając, wciąż szedł przed siebie szukając samotnej kobiety, która szła tą drogą.

Szedł jeszcze chwilę i upadł, nie miał już siły. Łapy były tak słabe, a śnieg taki ciężki i zimny.

O kilka kroków od świeżej zaspy, stoi wysoki żelazny płot, a za nim dom dziewczyny, za którą podążał pies.

Anna nie mogła spać, nie była szczęśliwa, ciągle rozmyślała o swoim życiu. Wyszła ze swojego przytulnego domu, w ciepłym szlafroku i lekkich butach, nie czując chłodu, stanęła za wysokim płotem i czekała na to szczęście. Liczyła na to, że może ktoś odpowie na jej ogłoszenie.

Nagle mała zaspa zaczęła się poruszać, a spod śniegu wyłoniła się ledwo żywa, zesztywniała istota, z kartką papieru mocno zaciśniętą w zębach, a w oczach miała tyle oddania i miłości.

Na zmiętym papierze widniało ledwo widoczne – „Samotna kobieta szuka przyjaciela”.

Uważając, by nie zrobić psu krzywdy, Ania objęła zamarznięte stworzenie i zaniosła je do środka. W pośpiechu znalazła numer całodobowej kliniki weterynaryjnej i gorączkowym głosem zadzwoniła do lekarza.

Na szczęście życie psa zostało uratowane, doktor przepisał całą serię zastrzyków i doradził dobrą karmę. Ponieważ tego wieczoru nie było już w klinice żadnych innych telefonów, zgodził się przyjąć zaproszenie na herbatę z pysznymi domowymi ciasteczkami i zaczęli rozmawiać.

Niezamężne kobiety miały chrapkę na miejscowego weterynarza, był przystojnym kawalerem. Nie mogły zrozumieć, dlaczego brata się z psami, a nie biega po klubach i nie podrywa młodych panienek. Nie mogły mu tego wybaczyć, że pracuje do nocy, by jak puzzle, kawałek po kawałku, złożyć złamaną łapę jakiegoś kota lub pomóc ciężko choremu psu.

Młode dziewczyny nie są zainteresowane słuchaniem o zwierzętach, bardziej interesują je modne ciuchy, a nie błysk w oczach wdzięcznego stworzenia.

Anna słuchała, a w jej oczach migotało światło.

– Czy w klinice macie wiele oddziałów?- zapytała.

– Tak, okres wakacyjny, dużo wypadków, dużo zatruć, sadystów też nie brakuje. Za godzinę muszę pójść ponownie do kliniki, mam dzisiaj nocny dyżur.

– Czy mogę iść z Tobą? Pomogę, dam radę!

Rok później Ania i Mateusz założyli szczęśliwą rodzinę. Mieszkają w pięknym małym domku, ze wspaniałym, wypielęgnowanym psem, a ich gniazdko, zawsze pachniał pysznymi ciastkami!

 

Oceń artykuł
TwojaCena
Anna uratowała psu życie. Dzięki niemu poznała wspaniałego człowieka, który został jej mężem